Moeder wil band met zeilmeisje verbeteren

Woensdag 23 december bepaalde de rechter in Utrecht dat Laura niet uit huis wordt geplaatst. Zij mag bij haar vader blijven en zich voorbereiden op de grote zeilreis om de wereld. Iedereen blij: Laura, vader, Kinderbescherming en Jeugdzorg. Behalve haar moeder. Zij verliet woensdag de rechtszaal vroegtijdig en hevig geëmotioneerd.

Als verslaggever heb ik de zaak gevolgd en veel met de moeder, Babs Müller, gesproken. In het gesprek dat ik voerde met Dayenne Schuring van Bureau Jeugdzorg kwam me dat van pas. Woensdagavond toen ik net thuis kwam van de zitting in de Rechtbank Utrecht, belde de moeder van Laura mij op. De dag ervoor hadden we al lang met elkaar gesproken en ook nu wilde zij graag háár kant van het verhaal met me delen.

Laura's moeder maakt zich zorgen om haar dochter en de zeilreis die zij wil maken. Maar zij wil vooral het contact met Laura behouden en verbeteren. Zij houdt van haar dochter. De zeilreis staat een goed contact in dit geval in de weg. Want zolang zij het ouderlijkgezag -en dus ook de verantwoordelijkheid voor de zeilreis- heeft, geeft dat zoveel verschil van mening en onenigheid, dat dat de goede relatie verstoord. Daarom heeft ze besloten het ouderlijkgezag over haar 14 jarige dochter geheel aan de vader over te dragen. Een bijzondere stap, maar in tegenstelling tot andere berichtgeving de volgende morgen, juist met als doel de band met haar dochter te herstellen.

Op de pont

De gemeente Amsterdam had in 2002 nóóit het groene licht mogen geven om de Noord-Zuidlijn aan te leggen! Sterker: Het college burgemeester & wethouders had het besluit tot aanleg niet eens mogen vóórleggen aan de raad.
Dat concludeerde de enquêtecommissie, die onderzoek deed hóe de aanleg van de nieuwe metrolijn zó uit de hand heeft kunnen lopen.
Het rapport van de commissie telt veertig veelal zeer kritische conclusies.

Geen betere plaats om de stemming onder Amsterdammers te peilen dan op de pont tussen Amsterdam-Noord en -Zuid, dachten we op de redactie van Knooppunt Kranenbarg
Dus sprong ik in de trein naar de hoofdstad. Ik had precies anderhalf uur voordat ik live op Radio 2 te horen zou moeten zijn. In de trein had ik even de tijd om wat ANP berichten met conclusies van de enquêtecommissie te lezen.
Aangekomen bij de pont had ik twee zorgen. Blijft de verbinding met Hilversum werken terwijl ik met de pont van de ene naar de andere kant vaar?! En -niet geheel onbelangrijk- willen de forensen op de pont wel iets zeggen, als ik 'live' een microfoon onder hun koude neus duw?!
Uh.. nee, ik had ook nog een derde zorg: hoe bevries ik niet?!



Hier nog een mooie tijdlijn over het Noord-Zuidlijn nieuws

Ode aan Ramses Shaffy