zondag 17 mei 2015

Nieuwe energie in de Mijnstreek

Ik weet niet wat ik hoor! "Je moet daar nog even een kijkje nemen! Dat is óók fantastisch! O ja, en vergeet niet ook een afspraak te maken met.." Eenmaal in Heerlen aangekomen met de trein, kom ik in een achtbaan terecht. Er blijkt zoveel te beleven. Zoveel mensen blijken zich met groot enthousiasme in te zetten voor de oude mijnstreek. Ik weet niet wat ik meemaak. Heerlen, Kerkrade.. het zijn gemeenten die ik altijd links had laten liggen. 'Daar wil je niet dood gevonden worden!' Vooroordelen: lelijke betonnen gebouwen, leegstand, criminaliteit, werkloosheid, etc.. nee, geef mij het mooie Maastricht maar!

Onbekend maakt onbemind, dat gaat hier zeker op! Allereerst wist ik niets van dat bijzondere (en rijke) mijnverleden. Het harde werken, koempels, saamhorigheid, multiculturaliteit.. Ik had geen idee. Ten tweede de grote impact van de mijnsluiting vijftig jaar geleden. Wat dat heeft betekent, dringt pas tot je door als je beseft dat daarbij 75.000 arbeidsplaatsen verloren gingen. Een uitzonderlijk groot aantal. Met dit in het achterhoofd kijk je al heel anders naar zo'n streek. Maar daarmee poets je de hiervoor genoemde vooroordelen nog niet weg. Sterker nog: het zijn geen vooroordelen, het zijn reële problemen. Logisch dus dat ik (als zovelen) de mijnstreek altijd vermeed.

Nu ik er dan toch eenmaal ben beland, voor het maken van een 5-delige radioserie, kom ik ogen en oren te kort. De Limburgers lopen met trotse pas (en vaak met bouwhelmen op) voor me uit. "De schouders eronder zetten", "niet meer bij de pakken neerzitten", "trots terug kijken, maar ook vooruit" etc.. ja, ik ben onder de indruk! En zie met eigen ogen dat het geen loze kreten zijn. Verbaasd vraag ik telkens, hoe het kan dat ik niet wist wat er hier allemaal gebeurt? Het eensluidende antwoord: de media in de randstad zijn nooit zo in ons geïnteresseerd geweest, maar het ontbrak ons ook een beetje aan trots..

Een dodelijke combinatie en dat terwijl er zoveel interessants te vertellen valt! Deze streek met zoveel 'uitdagingen', tegelijkertijd midden in Europa, is een soort proeftuin en dus een bron voor journalistieke verhalen. Met gemak had ik hier wel twee of drie radioseries kunnen maken (maar daar zitten ze in Hilversum nog niet op te wachten). Het was dan ook een flinke puzzel de vele interviews en uren materiaal in 5 korte afleveringen te knippen. Doe ik de streek en de geïnterviewden geen onrecht aan met die paar luttele minuutjes radio die na montage zijn overgebleven? Zijn hun drijfveren wel duidelijk? Moeten de kritische vragen, die ik ook voortdurend heb gesteld, niet veel meer nadruk krijgen? 'Kill your darlings' was een understatement. Gelukkig kreeg ik na uitzending vele positieve reacties, zoals deze van Eurocommissaris Frans Timmermans. Toch blijf ik denken, 'ze weten niet wat ze horen' of beter wat ze niet horen..

Beluister de hele serie via deze Radio1 link

1 opmerking: